قبل از شروع در پاسخ یادآوری می کنیم که :
شک و تردید مقدمهاى براى رشد و کمال فکرى است،. بنابراین از بروز آن نباید نگران بود.
شک و تردید انگیزهاى است که موجب تلاش فکرى مىشود و آدمى را از نقاط تاریک، به وادى نور و روشنایى سوق مىدهد. پس باید از این انگیزه استقبال کرد و در جست و جوى راه کارهاى مناسب جهت حل مشکلات بود. البته اگر آدمى تسلیم تردیدها بشود و براى رسیدن به حقیقت تلاش نکند، بدیهى است که در گرداب اوهام و تردیدهاى خویش غرق خواهد شد.
بنابراین از بروز این حالت ـ که تقریبا مسألهاى متناسب با سن شماست ـ نگران نباشید و با برنامهاى منظم و حساب شده، به رفع تردیدها و کشف حقیقت بپردازید.
آدمى آن روز آرام مىگیرد که جرعهاى از زلال حقیقت بچشد و حلاوت آن را در دل خویش احساس کند. حال چگونه باید حرکت کرد تا این تردیدها برطرف شده و جاى خود را به اطمینان بدهد. به گفته بزرگان براى کشف حقیقت و وصول به آن، دو کار لازم است:
1ـ سیر فکرى و عقلانى، 2ـ تهذیب نفس و صفاى باطن.
روشن است که اگر از نظر عقلی و استدلالی نسبت به باورها قانع نشده باشیم ، این گونه باورها متزلزل بوده و در معرض تهدید قرار دارد ، البته نباید انتظار داشته باشید که پس از مرحله اول، یقین کامل براى شما حاصل شود؛ زیرا تحصیل یقین راهى دشوار در پیش دارد که پس از طى آن، مىتوان به درجاتى از آن نائل آمد؛ ولى در این مرحله «اطمینان» قابل دست یابی است.
پس از این مرحله، باید قلب و دل را صفا داد تا نور حق در آن تجلى یابد. تخلق به اخلاق کریمه، پرهیز از رذایل و مراقبت از نفس، زمینه را براى تابش نور حق در قلب فراهم خواهد ساخت. ایمان و اطمینانى که از این طریق به دست مىآید، به مراتب بالاتر از آن حدى است که در سیر عقلانى و فکرى حاصل مىگردد.
باید در نظر داشت که امکان وجود عوامل شک آور در ارکان اعتقادى و بنیانهاى معنوى زیاد است ، از این رو باید آن قدر خود را از نظر بینش و ایمان قوى کنیم که تحت تأثیر القائات و شبهات قرار نگیریم. بلکه با منطقى استوار با اندیشههاى نادرست به مقابله برخیزیم. در این صورت هیچ گاه حق و باطل بر ما مشتبه نمىشود .
اکنون توصیه مىشود که با مطالعه کتب قوى؛ مانند آثار استاد شهید مطهرى و... به استحکام و ژرف سازى آگاهىهاى دینى بپردازید .